Ostatnio cały dzień wydzwaniała do mnie koleżanka, no i kiedy wieczorem nareszcie miałem czas żeby oddzwonić okazało się, że chodzi o pracę dla programisty. Znajomy, ma znajomego ... ... ... i ta firma szuka programisty. No nic. Spróbować nie zaszkodzi. Zadzwoniłem do tego "informatora" no i okazało się, że faktycznie poszukują programisty a raczej programistów i to z różnych języków: C C++ .Net Java Delphi ...

Pomyślałem, że spróbować nie zaszkodzi, chociaż zapomniałem spytać, czy ktoś od PHP się przyda, bo jak na razie to chyba moja najmocniejsza strona o ile nie jedyna ;) No więc zebrałem się i poszedłem we wskazany rejon i kilka dobrych minut szukałem małej budki z napisem na szybie "Kupie programistę". W końcu znalazłem, a raczej oni mnie znaleźli, bo wielkie nowoczesne drzwi same rozsunęły się wykrywając ruch. Wszedłem do środka po niewielkich schodkach i dotarłem do rozwidlenia. Góra, prawo, lewo, przód, tył, drzwi, schody, gabinety, biura... Ale nigdzie żadnego napisu, Biuro Obsługi Klienta, Jama szefa, czy sekretariat. Jedyne gdzie mogłem się dostać "bez wpadki" to tablica ogłoszeń znajdująca się metr obok mnie. Parze i faktycznie wiszą jakieś ogłoszenia. Ba nawet całkiem sporo. Przeczytałem te dotyczące programistów i zwątpiłem. Nigdzie nie było nic o C, C++ czy Delhi. Wszędzie tylko doskonała znajomość środowisk .NET, Java ... doświadczenie zawodowe, a przede wszystkim doskonała znajomość NetWeaver oraz doświadczenie w programowaniu SAP NetWeaver.

Poszukajmy czegoś normalniejszego. Portal Manager! Mile widziane doświadczenie w zarządzaniu stronami internetowymi No i jesteś my w domu! Mile widziane doświadczenie zawodowe z zakresu dziennikarstwa, PR, marketingu oj! Mile widziane doświadczenie wydawnicze i sprzedawania wiedzy ojj! Wykształcenie wyższe kierunkowe (preferowane zarządzanie, ekonomia, informatyka, ochrona środowiska i pokrewne) - ała!

Postałem jeszcze chwilkę w nadziei, że za trzecim przeglądnięciem ogłoszeń coś się znajdzie... I wtedy z wszystkich możliwych zakamarków, schodów, drzwi, szafek, lodówek zaczęli wypełzać ludzie na oko w wieku 25-30 lat. Było ich chyba z dwudziestu. Właśnie przemieszczali się na jakieś szkolenie z rozpoznania i obsługi błędów złożonych. Wszyscy wyglądali na 'zawodowych informatyków' i przemawiali do siebie w dziwnie 'oficjalno-technicznym' języku. Popatrzyłem na nich i na mnie, biednego studencika II roku. Zapiąłem kurtkę i pojechałem do domu.